Corona (on)rust

Corona (on)rust

En toen kwam daar het virus met een kroon
de wereld huiverde en herademt,
zoekt haar evenwicht, hervindt haar rust en inkeer.

Wat bijzonder is dit. Ongewoon
en spannend… want wie kan, moet terug op nest.

Een tijd lang solidair leven, en meer solitair,
toch zagen wij meteen, dat onze verbondenheid het nest uit groeit
van dag tot dag. Want anders dan de pest

of eerdere vormen van crisis, zou het zomaar kunnen zijn
dat wij nu teruggaan naar de kern van waar het om gaan mag
in onze levens, en hopelijk heel lang. Beter zorgend, net als God
en hieromheen denkend, in wat groot is en nooit klein.

Hedi Hegeman

Dit bericht is geplaatst in Gedichten, Hedi Hegeman, Veertigdagentijd. Bookmark de permalink.