Levend water in een kerktuin
22 maart: wereldwaterdag
Gesprek met Lolkje Hoeksma en Riek Valk, PKN -kerktuin Radewijk
Bron van het zijnde,
groot zijt Gij,
eeuwig onneindig,
en zo nabij.
Tekst: Gert Landman – Lied 987, Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk
Samen steentjes bijdragen aan een levensbron
Als je de kerk van Radewijk nadert, stroomt een levensbron je tegemoet. Een enthousiaste tuingroep heeft daarvoor gezorgd.
Jezus vroeg een Samaritaanse om water te putten uit de bron om zijn dorst te lessen. Hij verwees naar die andere levensbron (Johannes 4). Een altijd borrelende bron uit onnaspeurbare diepten wordt beeld van de Levensbron, de Eeuwige zelf, die leven geeft. Hij is de bron van levend water (Jeremia 2: 13).
Lolkje Hoeksma en Riek Valk vertellen over hun inspiratie om te komen tot het borrelden water in de kerktuin.
Met de bijbelse beelden en het verhaal dat Mozes met een staf op de rotsen sloeg om water te krijgen, komen zij zelf in beweging als ze horen dat een landbouwer tijdens het ploegen op een grote zwerfsteen was gestuit. Dat was een struikelblok voor hem en lag hem in de weg.
Een droom om zoals Jakob een steen op te richten na een ontmoeting met God, kwam boven. Er werd geregeld dat de grote steen uit het land werd gehaald en gebracht bij een steenhouwer die er een gat in boorde.
Daarna kon de tuingroep er weer mee aan de gang. Een steen, een pomp, een waterslang en zie het water borrelde als bron van levend water uit de steen.
Ook bij hen ging het borrelen. Hoe maak je een waterbedding?
Een oproep aan de gemeenteleden deed wonderen: velen brachten stenen om met elkaar het levende water een bedding te geven. Stenen met verhalen, met vakantieherinneringen, stenen van verdriet. Het werd een lange, brede bedding waar het water zachtjes overheen kabbelt tot het in de aarde verdwijnt.
“Ja,” zegt Riek, “zo is het ook met ons… we weten niet waar en wanneer ons leven ophoudt en niet meer op aarde zichtbaar is. Maar dat dit weten we wel: dat het water blijft stromen, terugkomt en ons verbindt met de Levende, de Eeuwige en ons verbindt met alle mensen die drinken uit deze bron. Wij voelen ons verbonden met alle mensen die zich verfrist voelen na een bezoek aan de tuin, het aandachtig bekijken van de tentoonstelling tijdens de zomeropenstelling, het luisteren naar onze voorgangers, het gezamenlijke zingen of het stil lezen in de bijbel.
Tini Brugge
