Groen brengt rust
De uitdaging is om mee te gaan met de natuur en niet alles naar je hand te willen zetten.
Als ik lange tijd te hard heb gewerkt, maak ik een lange wandeling in de natuur. Het is net of ik dan weer aansluiting krijg bij een energiestroom, en opgeladen word. Het voelt als een vertrouwde basis: moeder natuur. Nederland heeft weinig aaneengesloten natuurgebieden waar je nog onbezorgd een lange wandeling kan maken zonder wegen te moeten oversteken. Als één van de weinige landen ter wereld heeft Nederland ook helemaal geen oorspronkelijke natuur meer. Het laatste stukje oerbos is in 1871 ontgonnen (het Beekbergerwoud bij Apeldoorn). Sindsdien is er wel weer veel nieuwe natuur en bos bij gekomen.
De meeste verzorgingstehuizen in Nederland liggen in een gordel rond de Veluwe. Daar is het behoorlijk groen, en het is niet te ver van steden. Geen wonder, want van groen blijf je gezond en herstel je eerder van ziekte. Mensen in een ziekenhuis met uitzicht op groen herstelden sneller, mochten eerder naar huis, hadden minder pijnstillers nodig en klaagden minder. Kinderen die regelmatig in de natuur spelen zijn ook minder agressief. De vraag is waarom we dat dan niet wat vaker doen.
Tuinieren is een goed alternatief. De tuin is ook een stukje groen. Je bent afhankelijk van natuurlijke processen en de tuin blijkt een stuk minder maakbaar dan de meeste techniek. De uitdaging is om mee te gaan met de natuur en niet alles naar je hand te willen zetten. Dat is ook het leuke van biologisch tuinieren. Het levert verrassingen op en ook nog eens mooie bloemen tussen je groenten. Zoals een Engelsman opmerkte: iemand die veel in de tuin werkt krijgt meer respect voor het leven.
Dus ook al woon je in de stad, maak een stukje tuin vrij en ga lekker tuinieren. Dat kan zelfs op een stukje balkon. Tuinieren in de stad is tegenwoordig weer helemaal in. Een leuk boek is “Een tuin in de stad” van Jonathan Swift.
Hans Schravesande
