Verbondenheid door stilte

Verbondenheid door stilte

Ik heb ooit het voorrecht gehad de Sahara door te reizen. Midden in de woestijn weet je pas wat stilte is. Je hoort het bloed in je oren suizen. Dat is bijna oorverdovend. Je kunt dus alleen maar naar jezelf luisteren. Je wordt heel erg op jezelf teruggeworpen. Sommige mensen vinden dat beangstigend. Ik kan mij goed voorstellen dat je onder die omstandigheden op den duur stemmen gaat horen.

In Nederland is 650.000 hectare aangewezen als stiltegebied, waarvan 400.000 in de Waddenzee en de Zeeuwse wateren. Een stiltegebied is een milieubeschermingsgebied waarin natuurlijke geluiden overheersen. Het woord ‘stilte’ betekent dus niet dat er geen geluid is, maar staat voor de afwezigheid van storende, voor de omgeving vreemde geluiden. Stiltegebieden zijn van belang voor de rustzoekende mens en de flora en fauna in de natuur. Een recent onderzoek liet weten dat de meeste mensen de stiltegebieden niet voldoende stil vinden, er zijn altijd wel in de verte auto’s of vliegtuigen te horen. Stilte is een relatief begrip, vooral in Nederland.

Als wij een pelgrimage wandeling doen met de Iona groep in Nederland, in de duinen bij Schoorl, dan wordt er altijd druk gekletst tijdens het lopen. Totdat we 10 minuten stil moeten zijn tijdens het lopen. Die periode lijkt lang te duren. Het is net of de tijd dan langzamer voorbij gaat. Alleen al daarom is het zinvol om eens helemaal stil te zijn. Dus zoek een stiltegebied op in Nederland en ga er een dagje wandelen, wees een tijd helemaal stil en voel je verbonden met de omgeving.

Dit bericht is geplaatst in Stilte, Teksten. Bookmark de permalink.